Cayo Blanco (the paradise)

E velai as imaxes de Caio Branco. Eu pensaba que os callos estaban nos pes namais, pero tamén os hai no medio do mar.

Así que collemos un catamarán e ala marchamos. Praias de areas blancas, aguas verdosas, en fín, o caribe en estado puro.

Un paraíso natural, que podería ser fiscal se houbese un banco na illa, digno de visitar. Velai algunhas fotos.

Varadero é outro mundo

En Varadero pasas, en tan so 140 km., da miseria ao luxo. En menos que canta un galo parece que todas as bondades do comunismo xa non teñen razón de ser nesa peninsula longa i estreitiña, o sitio perfecto para que o turista non teña contacto real con Cuba.

É un lugar turistico por excelencia, e vela-qui a mostra.

O dia a dia en Cuba

Este é o dia a dia. Un bon resumen do que podedes vivir alí.



¡Ten boa pinta, verdade??. Pois animadevos que vale a pena.

A realidade de Cuba

E si as suas xentes son especiais, os seus dirixentes non son precisamente os exemplos a seguir no que a repartir xustiza se refire. O concepto de comunismo quedalles grande.

As palabras están moi ben, pero a realidade é ben distinta.

A Habana e as suas xentes.

Ahi van algunhas fotografias da Habana. A capital, que está a caer paseniñamente posto que ningun revolucionario é capaz de tomar decisións con cabeza.

A clase dirixente espera que as ideas da revolución solucionen elas soas os problemas i é necesario que se tomen decisións para facer cousas.

Creo que se gasta de mais en ter ao rexime blindado e o benestar da xente pasa a un segundo plano.

En fin, que a pesar do dito, tratase dunha cidade que ainda ten encanto, en parte polas suas xentes que son especiais. Sempre cun sorriso na boca e coa musica e a salsa como bandeira. Con todo isto o comunismo pasa a un segundo plano.

E velai a mostra do que vos digo.

Esto acabase. Voltamos para Galicia.

Todo chega ao seu fin. Manha venres marchamos de novo cara Europa. Non vos informei de moito mais porque aqui, que si temos conexion a internet, hai que pedir cita ao rexime para conquerir un ordenador.

En fin, levo material abondo para por nesta paxina e tan pronto como cheguemos hei de colgar unha chea de cousas.

En Varadero e outra cousa: comemos, bebemos, esturruxamonos ao sol, i levamos a clave da salsa pegada no pe e nas palmas. Os cubanos deste hotel deben ser uns bichos raros porque traballan; van ao seu ritmo, que ese non hai quen lle-lo cambie, pero traballan o demo. Tratannos aqui a corpo de rei, e todos estamos de acordo en decir que as vacacions se nos fixeron algo pequenas.

Como vos dixen levamos documentos graficos e sonoros suficientes como para facer deste sitio un referente da salsa e mais da revolucion cubana. Iremos engadindo paseninhamente o mesmo, pero aqui vos vai un anticipo.

Manha regresamos, e chegaremos o sabado pola manha a Madrid, para logo coller outro avion a Vigo. Xa nos vemos enton.

Nunca e tarde se a dicha e boa.

Tardamos en darvos novas, pero aqui as conexions a internet andan polas nubes. O rexime do vecinho Fidel Castro, limitanos un chisquinho as comunicacions.

Por tanto, e unha vez fora da Habana, instalados xa en Varadero, contamosvos un pouco as aventuras destes dous dias na capital: LA HABANA.

Por certo. Como vedes as veces tenho que empregar o -nh en vez do enhe. E que aqui aos americanos non os poden ver, pero casualmente os teclados son americanos, e non tenhen ese caracter. Non vaiades pensar que me volvin do BNG de repente.

Pois ben, temos que dicir que despois de dez horinhas de voo, chegamos a Habana. E ao chegar o aeroporto estaba pechado, e tivemos que dar unhas voltas no ceo ata que abriron o mesmo. Non nos dixeron porque.

En fin, aterramos e pasamos os correspondentes controis aduaneiros. Grabaronnos a cara nunha camara e coa mesma xa entramos en territorio cubano. Por certo, si pensades que os funcionarios espanhois non a rascan, hai que ver aos cubanos. Xa lles pode caer o aeroporto enriba que non lles da tempo a escapar.

E marchamos por fin cara o hotel, cansos coma burros, o TRIP HABANA LIBRE. Acabamos de descubrir que a hai hoteis de seis estrelas, porque a este puxemoslle outra mais. A merda campa as suas anchas polo mesmo. Ven a ser un adianto do que nos atopamos na cidade, unha maravilla, unha cidade na que se pode ver o esplendor de tempos pasados pero todo caendo e todo derruido.

O que si te encontras en todas as esquinas son grupos de musica tocando en directo a calquera hora do dia, e o baile levano no sangue todos, absolutamente todos.

Asi que entre merda, musica, baile, e recorrer a cidade a pe e en coches dos anos 45-50, pasamos estes dous dias na Habana.

E por hoxe traslado a Varadero, sitio turistico onde pasamos en tan so 140 km, da miseria mais absoluta a unha zoa turistica onde non falta nin o hamaqueiro e con un campo de golf ao lado.

Resultado de 50 anos de revolucion.

Estes dias estaredes mais informados porque agora xa temos mais medios para comunicarvos con vos.

Ahi vos vai un adianto do que vos contamos.

Por certo, como vai a campanha? (aqui o das eleccions non se leva)